Wat is een wrijvingswijziger en hoe werkt het?
Wrijvingsmodificatoren zijn in olie oplosbare chemicaliën die worden gebruikt als additieven in smeermiddelen voor verbrandingsmotoren en transmissies. Wrijvingsmodificatoren worden in eerste instantie gebruikt voor toepassingen zoals transmissievloeistoffen, stuurbekrachtiging, oliën voor versnellingsbakken met beperkte slip en tractorvloeistoffen. Hun belangrijkste doel is om de beweging van bewegende delen soepeler te laten verlopen om slijtage van metalen oppervlakken te voorkomen. Ze kunnen ook grenssmeringsadditieven worden genoemd. Dit komt vooral doordat ze direct contact van de vaste oppervlakken kunnen voorkomen, waardoor wrijving en slijtage worden verminderd. Dit helpt weer het brandstofverbruik van de motor te verbeteren.
Een wrijvingswijzigingsmolecuul bestaat uit twee delen, namelijk een polair uiteinde (kop) en een in olie oplosbaar uiteinde (staart). De kop hecht zich aan het metalen oppervlak om een kussen te creëren voor het metalen oppervlak tegen een ander metalen oppervlak. De staart staat rechtop als een rol. Deze moleculen houden stand wanneer gedempte oppervlakken licht met elkaar in contact komen. Dit vormt een dikke grenslaag die zachter is dan metalen oppervlakken.
Als we dit in detail bekijken, komen we antislijtage (AW) en extreme druk (EP) additieven tegen. Beide additieven werken door bij een reactie een duurzame film op het metaaloppervlak te ontwikkelen. AW-additieven moeten worden gebruikt bij lage belastingen en hoge snelheden om de snelheid van voortdurende slijtage te verminderen. Veel gebruikte AW-additieven in smeermiddelen zijn zinkdialkyldithiofosfaten (ZDDP). Maar als de belasting erg zwaar is en bij hoge temperaturen en lagere toerentallen draait, moeten EP-additieven worden gebruikt om schade aan de motor te voorkomen. Veel gebruikte additieven zijn molybdeendisulfide.
Aangezien de emissievoorschriften voor voertuigen steeds strenger worden, zullen er waarschijnlijk beperkingen worden opgelegd aan motorolieadditieven. Hoewel moderne motoroliën sterk afhankelijk zijn van ZDDP om slijtage, oxidatie en corrosie tegen te gaan, zijn ze een waarschijnlijk doelwit voor emissiebeperking omdat ze fosfor, zwavel en zink bevatten.
De impact van deze elementen wordt al bestudeerd door de emissiecontrole en is niet noodzakelijk positief. Dit zal waarschijnlijk leiden tot innovaties zoals de vermindering van ZDDP in motoroliën om ervoor te zorgen dat de prestaties van de motor niet worden geschaad en dat de wrijvingsmodificator nog steeds wordt gebruikt via andere alternatieve additieven.
